In de randvoorwaarden van de opdracht stonden begrippen genoemd als engagement, saamhorigheid en een collectief partnerschap.
In Zeeland is de specifieke dagelijkse ervaring dat water, lucht en land een eenheid vormen. Het zijn deze oersymbolen van het Nederlands landschap die elkaar omarmen. Daar waar zich op de vruchtbare klei, op de grens van aarde en water, van oudsher mensen zich hebben gevestigd. Waar het land in brede aders water binnenlaat en waar deze twee, water en land, elkaar in hun greep houden. Denkend aan Zeeland zie ik water stromen, water als levensader.
Water dus als inspiratiebron, als levensader en tevens de materie waar mens en dier – fluïde wezens als we zijn – grotendeels uit bestaan. Het lichaam bestaat voor 2/3 uit water. Voor de fysische processen die in het lichaam plaatsvinden wordt het voortdurend rondgepompt, een wonderlijk systeem dat een autonome zelfsturende ordening kent. En andere kanalen en stelsels zijn er die zich een weg door ons lichaam banen: zenuwen, aders, haarvaten stromen eveneens tot in alle punten van het lichaam en bevestigen te meer het lichaam als zijnde één capillair stelsel.
Het menselijk en dierlijk fysiek is niet anders dan de wereld buiten: vertakkingen in alle richtingen, alles is verbonden, in beweging, stroomt, mensen en rivieren, alles is vloeibaar.
‘Panta Rhei’ heeft dit eeuwig stromen, deze verbondenheid, in zowel het fysieke, sociale als in het mentale leven tot onderwerp.
Het beeld is een doorzichtige tekening van twee figuren die met elkaar verbonden zijn en die bestaan uit een systeem van verschillende stromen in het lichaam. Uit de lichamen stromen zijtakken de ruimte in, zoekend, tastend in de kosmos. Het beeld, een doorzichtig filigrein weefsel, transparant, licht en lucht doorlatend, de Zeeuws/Hollandse luchten als wisselend basisdecor erdoorheen..
Panta Rhei is niet gerealiseerd
Koperen Paar is in dezelfde tijd ontstaan als een vrije productie en geïnspireerd op en verwant aan Panta Rhei