Het driehoekig terrein naast het Bastion in St. Oedenrode is een z.g. restgebied. Een bouwkundig onrendabel afvalstukje. De aanvankelijke opdracht was om er aan de straatzijde een hek voor te plaatsen. Uiteindelijk is het braakliggende terrein in zijn geheel vormgegeven en voorzien van een beeldende betekenis.
Offside bestaat uit een aantal onderdelen die samen een kunstmatig sportterrein lijken te vormen. Er is een mini-renbaan in geel beton omringd met en bodembedekker, een reuzenhalter in brons, vier lichtmasten en een hekwerk dat associaties heeft met een volleybalnet. Om eea vanaf de straat zo goed mogelijk zichtbaar te laten zijn is het terrein in zijn geheel kunstmatig gekanteld waardoor er een hoogteverschil ontstond tussen straatzijde en achterzijde van het terrein. Offside is a.h.w. een vermomd sportterrein en heeft een totaal oppervlak van 80m2. De z.g. nutteloze plek houdt de schijn op van een functie en heeft een camouflagepak aangetrokken. Wat is waarheid en wat is schijn in de wereld ? Kijk maar: er staat niet wat er staat. Off side is een soort van mimicry.
Het begrip mimicry komt uit de wereld van fauna en flora. Daarbij lijkt een dier of plant op een ander dier of plant, veel meer dan door toeval, levenswijze en gezamenlijke afstamming verwacht mocht worden. Een van beide soorten bootst de andere soort na.
materialen: beton, brons, beplanting, verlichtingsarmaturen
N.a.v. een complete supermarkt die Guillaume Bijl in een tentoonstellingsruimte realiseerde schreef Jan van Heemst in FRESH BREEZE over het begrip mimicry in de kunst:
‘ ……….Misschien is juist de mimicry wel een kenmerk van echte kunst geworden. Het nabootsen van de werkelijkheid betekent namelijk geen slaafse onderwerping aan de heersende orde van gebruik en verbruik. Mimicry is de benaming voor verschillende vormen van quasi-nabootsing of camouflage. Het `quasi’ is veelbetekenend. In de mimicry treedt namelijk een haarfijn verschil aan het daglicht tussen een vanzelfsprekende en een kunstige verschijningsvorm van de dingen. De reconstructie van de supermarkt is geen fata morgana, maar ook geen supermarkt. Deze `supermarkt’ is door en door hybride. Als zodanig scherpt hij onze blik; plotseling is de verschijningsvorm van de dingen heel wat minder vanzelfsprekend dan hun alledaagse optreden deed vermoeden. Het enige vanzelfsprekende aan deze kunst is, zou je met een variant op Adorno kunnen zeggen, dat zij de dingen onverbloemd in haar eigen onvanzelfsprekendheid betrekt.’………..’