Het beeld ‘Cypres op maansteen’ uit 2008 kreeg in 2014 een vervolg met het Herdenkingsteken voor doodgeboren kinderen. Voor de verbeelding van een herdenkingsteken voor de kinderen heb ik gezocht naar een beeld dat in een subtiele relatie staat tot Cypres op Rots. Die verbinding is gezocht in het gebruik van een fotografische vertaling van takjes van de cypresboom. Deze takjes vormen in een ronde zilverkleurige aluminium schijf een kantachtig opengewerkt patroon. Een vijftal kleine cypressen in brons op een eveneens cirkelvormige ondergrond houden de schijf schuin overeind.
Het zonlicht vormt een patroon van licht en schaduw via de openingen die de cyprestakjes vormen. Als de zon niet schijnt is het patroon van licht verdwenen maar als een structuur van open kant fysiek nog steeds aanwezig. Het tere open weefsel representeert de kwetsbaarheid van het jonge leven. Daar staat de ronde vorm tegenover. Niets is sterker dan de ronde vorm. Het monumentje wordt erdoor beheerst en staat in die hoedanigheid dan ook voor kracht. Kwetsbaarheid en kracht zijn de polen waarop het herdenkingsmonument voor de overleden kinderen in Pijnacker rust. Het vormt een transparant weefsel dat licht en donker in beeld brengt en weet zich verbonden aan de verschuivende patronen zoals bewegende wolken die laten zien.
Fotografie: Guus Schoonewille
