In de ochtend als vanaf het balkon het beddengoed of het tapijt over de balustrade geeft dat een gevoel van frisheid: de kamer wordt gelucht. Het balkon, het hek, de leuning en de wasdraad worden gebruikt om iets overheen te hangen: een kokosmat, een Perzisch tapijtje, wasgoed hangt eraan te drogen, het dekbed er te luchten. Iets van de intimiteit van het huis wordt zo publiekelijk tentoongesteld.
Op een van de bruggen in de nieuwbouwwijk Bangert en Oosterpolder in Hoorn hangen op onregelmatige afstand negen tapijtjes te luchten. Het is een ironisch commentaar op de vermeende Hollandse properheid. De op traditionele slaapkamerkleedjes geïnspireerde vormen zijn de in brons gegoten afgietsels van in allerlei richtingen gegutst linoleum. Het oppervlak is links en rechts door esthetisch ingestelde motten aangevreten waardoor openingen zijn ontstaan in de vorm van florale motieven. Deze transparante bloemmotieven transporteren het zonlicht in steeds wisselende patronen op het aanpalende plaveisel.
Als de zon laag staat liggen de bloempatronen midden op het wegdek en naarmate de zon hoger aan de hemel staat worden de reflecties kleiner van maat en liggen ze dichter bij de leuning van de brug om tenslotte, de brugleuning voorbij, aan de andere kant in het water terecht te komen. Aan de overkant gaat dit proces van verschuivende lichtpatronen in omgekeerde richting.
Als de zon verstek laat gaan is de flora niet als lichtvlekken op straat en stoep te zien maar als een grafisch, lichtdoorlatend patroon. Dan houden transparante bloemen gevuld met het achterliggende water de donkere kleden bezet. Het normaliter flexibele tapijt is hard, met een dessin van licht.
In het blog Bruggen Bouwen een artikel over kunst en bruggen.
L x B x H : negen kleedjes van 125 x 95 cm verspreid over de twee leuningen
materiaal: brons
