M.M.M.M.: Marjolijn Mandersloots Menagerie Mierlo
Bij een atelierbezoek aan het duo Marjolijn Mandersloot past maar één woord: overweldigend. Het kunstenaarsduo dat sinds een aantal jaren de helft van een oud schoolgebouw in het Brabantse Mierlo restaureert en inmiddels ook bewoont ontvangt met een enthousiasme en dynamiek die een intrigerende indruk maken.
Van de acht klaslokalen van de voormalige Johannesschool in Mierlo die het duo de afgelopen jaren tot atelier/woonhuis heeft omgetoverd dienen een paar ruimtes als woonruimte, een aantal als werkruimte en een aantal lokalen (naast gangen en woonruimte) vormen het domein van de vele uitzonderlijke en karakteristieke dierfiguren die het stel in de loop der jaren in de wereld heeft gezet. Partner in crime Hans van Wezel noemt de verfrommelde, gemutileerde, soms aaibare, soms onverwacht harde beesten en merkwaardige dierfiguren met menselijke trekjes ‘onze kinderen’. The Beastie Boys, Dozy, Baggy & Shabby, Goldfinger, The Hunks, Madame Jeanette, Whatsapp, Couch Surfers, Hundred Eyes en Dreamteam en nog vele, vele andere zijn alomtegenwoordig. Ze liggen of staan op de vloer, hangen op bankjes en planken, op kindertafels en -stoelen en achterin de enorme tuin houdt de enorme verkreukelde olifant Relax op zijn achterste benen onverstoorbaar de wacht.
Aanleiding voor het atelierbezoek is de plaatsing van de onlangs in brons gegoten ruim twee meter hoge felblauwe hond Soulmate (2017) die deze zomer tegenover het Hilton in Amsterdam tijdens de grote openluchttentoonstelling van Art-Zuid waakzaam domicilie zal houden.
Opgeleid aan de Academie voor Industriële Vormgeving in Eindhoven maken Marjolijn Mandersloot en Hans van Wezel al geruime tijd samen beelden onder de naam ‘Marjolijn Mandersloot’. Buitenshuis is Marjolijn de woordvoerder, binnenshuis tuimelt het koppel als was het een pingpongspelletje met tekst en uitleg over elkaar heen, over hetgeen ze ervaren en wat hen bezighoudt. Hun welgemeende intense plezier om te verhalen over de artistieke ervaringen en ontdekkingen van materie en vorm van abstracte dierfiguren met menselijke trekjes in tal van houdingen, gedaantes en uitvoeringen geeft kleur aan het atelierbezoek.
Door lichaamshouding en materiaaluitdrukking roepen de dierfiguren herkenning en verwondering op en een plezierig soort verwarring waar het gaat om de tactiliteit. Niets is wat het lijkt te zijn. Beesten met een huid van leer blijken keihard want in brons gegoten en voorzien van een patine als van het leer waarvan het aanvankelijke model werd gemaakt met de naaimachine. Want die laatste machine staat sinds 2004 aan de basis van het werk. Voor toekomstige beelden worden handmatig kleine schaalmodellen heel precies uitgevoerd. Deze worden vertaald in patronen die geknipt en genaaid worden en binnenstebuiten gekeerd en vervolgens gevuld met zand of polystyreenkorrels en vormen de basis voor de beelden die uiteindelijk in brons worden gegoten of op een andere manier worden verhard. Mandersloot c.s. deinst er niet voor terug om loodzware kunstgrastapijten te versnijden en tot beest in elkaar te zetten; daar liggen ze dan te suffen: de drie gigantische graskonijnen. De mythische yeti stond model voor de 225 cm hoge kolossale Hunks. In hun sneeuwwitte stoffering van schapenhuiden staan ze er wat sullig bij. Dat we in die eeuwige noordelijke bevrorenheid hun zachte huid mochten aaien was een zeldzaam genot. Bij MMMM is alles mogelijk.
De humor in de kunstwerken werkt aanstekelijk en de manier waarop menselijk gedrag, verwondering, angst, het kijken gepaard wordt aan de pose die dieren soms innemen werkt vertederend. Het is als wanneer je in de dierentuin kijkt naar dieren en probeert een emotie te ontdekken in hun gedrag. Kijk, die is kwaad. Of kijk, wat zit die nu voor plannetje uit te broeden? Het is mensen eigen om dierlijk gedrag in emotie te vertalen en Marjolijn Mandersloot weet dat uitstekend vorm te geven waardoor de beelden een herkenbaar en vaak ook aandoenlijk gedrag vertonen. We herkennen de houding en het gedrag uit natuurfilms, safariparken en uit de wereld om ons heen waar het gaat om gedomesticeerde dieren.
Marjolijn Mandersloot maakt zowel autonoom werk als in opdracht. Het autonome werk wordt gepresenteerd in toonaangevende galeries en op kunstbeurzen. De opdrachten zijn in tal van steden in de openbare ruimte uitgevoerd en ook zijn werken in belangrijke collecties opgenomen. Marjolijn Mandersloot is een hard werkend bloeiend kunstbedrijf dat voortvarend en met humor onvervaard aan de weg timmert. Bij het zien van zowel presentatieruimtes als werkruimtes als ook in de privévertrekken is de zorgvuldige ordening der dingen opmerkelijk. Al het materiaal staat of ligt in rekken, gereedschap hangt geordend aan de muur, voorraad en mallen in rekken en in dozen, in kratjes en kisten met labels en nummers. Wie zoveel maakt en onderhanden heeft kán ook haast niet anders als ie de kluts niet kwijt wil raken. En ja: met zijn tweeën en met een gelijk doel voor ogen hou je wellicht elkaar ook wel heel goed in balans.
Het werkbezoek loopt ten einde. Marjolijn Mandersloot moet naar Amsterdam want de KunstRAI tikt de laatste uren af. En dan moeten er wat beesten terug naar de stal in Mierlo. Sommigen nog maar voor even zo blijkt. Want vanuit Amsterdam appt de galerie over de verkoop van enkele werken. Waaronder de immens grote witte beer die uit drie dekbedden is samengesteld. Wij trekken ons terug en laten onze kunstenaars in een opperbeste stemming achter. Wat nou ? De beer is los…. Berg je maar.
Bijschrift bij foto:
Marjolijn Mandersloot, Soulmate ( 2017) brons 210 cm
Fotografie: ………….